مرگ تدریجی معروف ترین دریاچه ایران

فاجعه‌ها و مشکلات زیست‌محیطی ایران تمامی ندارد. یکی بعد از دیگری از راه می‌رسند. ۳ سال از زمانی که رویترز گزارشی از وضعیت دردناک دریاچه ارومیه با عنوان «بزرگ‌ترین دریاچه ایران در حال تبدیل‌شدن به شوره‌زار» را به جهان مخابره کرد می‌گذرد. در آن گرازش کوچک شدن دریاچه ۶۰ درصد قیدشده بود. در تازه‌ترین گزارشی که پیش رو دارید و توسط ۳ نفر از محققین محیط‌زیست ایرانی دانشگاه‌های میشیگان، کالج امپریال لندن و کالیفرنیا که برای روزنامه گاردین به رشته تحریر درآمده است این نسبت به ۹۰ درصد رسیده است. برگردان این گزارش تحلیلی را در زیر می‌خوانید.

جنگلی که با دست های یک نفر کاشته شد

سی و پنج سال پیش در منطقه « آسام» واقع در شمال هند سیل بزرگی اتفاق افتاد که همه چیز را با خودش برد. بسیاری از درختان و گونه های جانوری این منطقه از بین رفتند. باقی جانوران نیز به علت نابودی درختان و پناهگاهشان در این منطقه در حال انقراض بودند. 

تکرار تجربه سد سیوند در «سیمره»

افسوس خوردن بر گذشته دردی را درمان نمی‌کند. فعالان حوزه‌های میراث فرهنگی و محیط زیست دوباره باید نهضتِ مخالفت با سدسازی‌های بی‌رویه را - به عنوان نمادی از فعالیت‌های عمرانی نیندیشیده‌ای که میراث تمدن ایرانی را نابود می‌کند-شکل دهند.

رود سِیمَره یکی از رودهای باختر ایران است. این رود از سرشاخه‌های مهم رود کرخه است که از بلندی‌های برف‌گیر شمال غربی ایران سرچشمه گرفته و پس از گذر از شهرستان‌های دره شهر و شیروان چرداول در محل پل گاومیشان به رودخانه کشکان پیوسته و رود کرخه را بوجود می‌آورد.

رود سیمره از به هم ریختن دو رود گاماسیاب که از کوه گرین مابین الشتر در استان لرستان و نهاوند در استان همدان سرچشمه می‌گیرد و رود قره سو که از کوه الوند سرچشمه می‌گیرد، در ناحیه‌ای به نام دورود فرامان تشکیل شده، پس از پیمودن خاک استان ایلام در نزدیکی پل گاومیشان در استان ایلام با رود کشکان قاطی شده و با نام کرخه وارد استان خوزستان می‌شود.

به طرفداران طبیعت بپیوندیم

همراه اول در هر دوره 16 میلیون قبض چاپ می‌کنه و پست میکنه در خونه‌ها. خیلی  از ما مدتهاست قبض ندیده‌ شدیم! و بر اساس اس‌ام‌اسی که میاد قبض رو پرداخت می‌کنیم و اون قبض‌ها معمولاً یه مدت تو راه پله‌ی ساختمانها می‌مونند تا اینکه نظافتچی میریزدشون دور!

چگونه سایه انقراض بر سر گونه‌های نادر ایرانی گسترده‌تر می‌شود؟

از سرنوشت پلنگ‌های زنده‌گیری شده ایرانی در قفقاز تا پیر ببر بیمار روسی که در تهران روی دست مسئولان مانده -و چه بسا به زودی بر اثر بی توجهی جانش از دست برود،- حکایت دردناکی است که می‌تواند آینه تمام نمای عملکرد فاجعه‌بار متولیان محیط زیست در سالهای گذشته باشد که قصد داشتند خود را رفیق قافله نشان دهند اما ...

ابتدا: احیای دو گونه منقرض شده با مبنایی دروغین

ماجرا زمانی کلید خورد که مسئولان سازمان محیط زیست که پاسداشت گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری را به نحو احسن به سرانجام رسانده و معضلات محیط زیست انسانی مانند انواع آلودگی‌های آب و هوا در سراسر پهنه جغرافیایی کشور را ریشه‌کن کرده بودند، از فرط بیکاری به دنبال احیای گونه‌های منقرض شده جانوری در کشور افتادند و برای شروع، به سراغ احیای نسل شیر ایرانی هم نرفتند که نسل آن در برخی باغ وحش های جهان یافت می‌شود بلکه احیای ببر مازندران را در دستور کار قرار دادند که هرچند گفته می‌شد پنجاه سال است نسل آن ور افتاده، شنیده‌‌ها حاکی‌ست در هفتاد سال اخیر چشم هیچ ایرانی به جمال آن روشن نشده است.