مینی‌سریال

مدت ها بود که بواسطه مشغله کاری و درگیریهای خانوادگی امکان فیلم دیدن و سینما رفتن رو از دست داده بودم و از طرفی سریالهایی رو که دوستان پیشنهاد می کردند رو هم بخاطر همین مسئله رد می کردم یا پیگیر نمی شدم. (چون هر بخش سریال زمان کوتاهتری نسبت به فیلم سینمایی دارد مدتی به سریال رو آورده بودم)

اخیرا به لطف دوست عزیز توئیتری ام جناب آقای هومن جعفری با مفهوم مینی سریال آشنا شدم. بطور خلاصه، مینی سریال را می‌توان حد وسط فیلم سینمایی و سریال‌های دنباله‌دار دانست. هم به لحاظ زمان بخش ها کوتاهتر و هم به لحاظ تعداد آنها کمتر است و هم معمولا در یک فصل داستان تمام می شود. علاوه بر زمان پخش و تعداد قسمت که معیار اصلی نیست، نوع روایت و داستان گویی هم در هر دو متفاوت است. در سریال های بلند روایت براساس یک داستان کامل در هر قسمت یا اپیزود است و معمولا استاندارد آن است که هر قسمت در ادامه قسمت قبل باشد اما در مینی سریال معمولا هر داستان نقطه آغاز و پایانی دارد که در همان قسمت داستان تمام می شود.

مطلب زیر درباره این مدیا و معرفی تعدادی از مینی سریالهای محبوب می باشد:

گوهر خیراندیش: تلویزیون هر سال نازل‌تر می‌شود

ما فقط شبکه‌هایمان را پر می‌کنیم؛ یعنی هر چه نگاه می‌کنم به این نتیجه می‌رسم که درصدد پر کردن شبکه‌هایمان هستیم. کمتر دیده‌ام سریال‌های ارزشمندی که سال‌های گذشته ساخته شده‌اند، تکرار شوند. تلویزیون حتی با سه سال پیش خود فرق کرده است و هر سال نازل‌تر می‌شود. نمی‌دانم واقعا چه باید بکنیم؟